Σημεία παρέμβασης Υφυπουργού ΠΕΚΑ, Μάκη Παπαγεωργί​ου, στο Συμβούλιο Υπουργών Ενέργειας της Ε.Ε

«Κύριε Πρόεδρε,

 Κύριε Επίτροπε,

 Αγαπητοί Συνάδελφοι,

 

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχει καταγραφεί πολύ σημαντική πρόοδος σε κοινοτικό επίπεδο, ως προς την υλοποίηση των προσανατολισμών που καθόρισε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Φεβρουάριο του 2011. Θα ήθελα, λοιπόν, να εκφράσω την ικανοποίηση μας για το έργο που έχει επιτελεστεί, αλλά και να ευχαριστήσω για τις προσπάθειές τους την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τις διατελέσασες διαδοχικές Προεδρίες της Ουγγαρίας, της Πολωνίας, της Δανίας και της Κύπρου, καθώς επίσης και όλους τους συναδέλφους των λοιπόν κρατών μελών της Ένωσης.

 

Σε συνέχεια του παραπάνω πολύ σημαντικού έργου που έχει ήδη επιτευχθεί σε κάθε επιμέρους τομέα ενεργειακής πολιτικής, επείγει η επίτευξη προόδου στα ακόλουθα σημεία:

 

-       Η προώθηση της εξοικονόμησης ενέργειας, όπως αυτή εκφράστηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 4ης Φεβρουαρίου 2011, θα πρέπει να διατηρήσει την κεντρική θέση στους σχεδιασμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς είναι βέβαιο ότι η τελευταία αποτελεί έναν από τους θεμελιώδεις παράγοντες επίτευξης των στόχων μας για μια οικονομία χαμηλού άνθρακα.

 

-       Αναφορικά με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, θεωρούμε ότι θα πρέπει να επιδιωχθεί η πλήρης χρήση όλων των εργαλείων της Οδηγίας για τις ΑΠΕ, όπως των προβλεπομένων από αυτήν μηχανισμών συνεργασίας, καθώς και ο εντοπισμός και η άρση των εμποδίων διασυνοριακής (φυσικής) ροής ηλεκτρικής ενέργειας στα σχετικά σχήματα υποστήριξης. Υπό αυτό το πλαίσιο, υπενθυμίζω ότι η χώρα μας επιθυμεί να ενταχθούν και τα έργα διασύνδεσης απομονωμένων νησιωτικών ηλεκτρικών συστημάτων μεταξύ τους και με τα εθνικά δίκτυα και κατ’ επέκταση με το ευρωπαϊκό ηλεκτρικό δίκτυο, με στόχο την ενσωμάτωση των νησιωτικών συστημάτων στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και τα συναφή από αυτήν προτερήματα. 

 

Στο πλαίσιο της προσπάθειας περαιτέρω προώθησης της χρήσης των ΑΠΕ, εντάσσεται και η πρόθεσή μας να συμμετάσχουμε στο Διοικητικό Συμβούλιο του IRENA για την επόμενη διετία 2013 – 2014 και θα ήθελα να σας γνωστοποιήσω την υποψηφιότητά μας και να ζητήσω την υποστήριξή σας σχετικά.

 

-       Αναφορικά με την Εσωτερική Αγορά Ενέργειας και τις Ενεργειακές Υποδομές, θεωρούμε ότι βασικός στόχος της Ένωσης το προσεχές διάστημα θα πρέπει να είναι η τήρηση της προθεσμίας του 2015, που έχει τεθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Φεβρουαρίου 2011, με στόχο «να παύσει η απομόνωση ορισμένων κρατών μελών από τα ευρωπαϊκά δίκτυα φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και να ολοκληρωθεί μία πλήρως λειτουργική, διασυνδεδεμένη και ενοποιημένη εσωτερική αγορά έως το 2014». Άμεσες προϋποθέσεις για την επίτευξη των  ανωτέρω, αποτελούν :

 

o      Η πρόσφατη επιτυχία των διαπραγματευτικών τριλόγων Συμβουλίου – Κοινοβουλίου για την υιοθέτηση Κανονισμού για τις ενεργειακές υποδομές, καθώς και η άμεση ολοκλήρωση των γενικών διαπραγματεύσεων επί του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου και της Διευκόλυνσης «Συνδέοντας την Ευρώπη - Connecting Europe» οι οποίες θα πρέπει να λάβουν υπ΄ όψιν τους τις αυξημένες ανάγκες για επενδύσεις σε ενεργειακά δίκτυα, ιδίως σε απομονωμένες νησιωτικές περιοχές της Ευρώπης.

o      Επίσης, θα πρέπει να ολοκληρωθούν ο εργασίες στο πλαίσιο των περιφερειακών ομάδων του Κανονισμού για τις Ενεργειακές Υποδομές, έτσι ώστε να γίνει δυνατή η έγκριση του πρώτου καταλόγου των έργων Ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος για όλη την Ένωση έως τα μέσα του 2013.

o      Για τη συγχρηματοδότηση των έργων, καθοριστικό κριτήριο θα πρέπει να είναι η εμπορική τους βιωσιμότητα. Κατ’ εξαίρεση, κοινοτικές συγχρηματοδοτήσεις θα πρέπει να χορηγούνται μόνο σε πλήρως αιτιολογημένες περιπτώσεις αδυναμίας της αγοράς να ανταποκριθεί στη δημιουργία κρίσιμων υποδομών και στη βάση σαφών και αντικειμενικών κριτηρίων.

 

-       Θεωρώντας ότι, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να δώσει προτεραιότητα σε ασφαλείς και βιώσιμες πηγές ενέργειας, χωρίς απαραίτητα τη προσφυγή στην περαιτέρω ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας, και σε συνέχεια της πρόσφατης ανακοίνωσης της Επιτροπής προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που αφορά στη συνολική αξιολόγηση των κινδύνων και της ασφάλειας των πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής στην Ευρωπαϊκή Ένωση :

 

o      αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις Νομοθετικές πρωτοβουλίες, με σκοπό την περαιτέρω βελτίωση του κανονιστικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

o      καλούμε την Επιτροπή να κλιμακώσει τη διεθνή συνεργασία με σκοπό τη βελτίωση της πυρηνικής ασφάλειας, τόσο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και στην ευρύτερη γειτονιά της.»

 

< ΥΠΕΚΑ

4/12/12

Η Καλύτερη Ενεργειακή Απόδοση των Κτιρίων Στόχος μιας Νέας Πράσινης Ενεργειακής Πολιτικής

Μια νέα πράσινη ενεργειακή πολιτική που θα λαμβάνει υπόψη και θα μεγιστοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής ενεργειακής βιομηχανίας, καθώς και του κλάδου των ενεργειακών υπηρεσιών, χρειάζεται με στόχο την καλύτερη ενεργειακή απόδοση των κτιρίων, μέσω του σχεδιασμού κτιρίων χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης και την αποκατάσταση του τοπικού περιβάλλοντος. Αυτό ήταν το βασικό συμπέρασμα της σημερινής εκδήλωσης «Ενέργεια και κτίρια: Λύσεις για ένα βιώσιμο μέλλον», που διοργάνωσε το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Ευγενίδου, στο πλαίσιο της ανακήρυξης του έτους 2012 από τον ΟΗΕ ως «Διεθνές Έτος Βιώσιμης Ενέργειας για όλους».


Αναφερόμενος στην πολιτική για ανταγωνιστική, αειφόρο και ασφαλή ενέργεια-Ευρώπη 2020, ο καθηγητής του τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής, Κωνσταντίνος Καρτάλης, ανέφερε ότι τα κράτη-μέλη έχουν δεσμευθεί να μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 20%, να αυξήσουν το μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο ενεργειακό μείγμα της Ε.Ε. κατά 20% και να επιτύχουν το στόχο του 20%, όσον αφορά την ενεργειακή απόδοση έως το 2020.
Σύμφωνα με τον κ. Καρτάλη, οι στρατηγικές για την κλιματική προσαρμογή των πόλεων συνοψίζονται ως εξής: Αντιμετώπιση της πόλης ως ζωντανού οργανισμού και όχι απλώς και μόνον ως ένα σύμπλεγμα κτιρίων, αντιμετώπιση της αστικής διάχυσης, ρύθμιση του θερμικού περιβάλλοντος, έμφαση στη σχέση θερμικού περιβάλλοντος και υγείας, καθώς αυτή επηρεάζει το δείκτη θερμικής δυσφορίας.
Επίσης, όπως υπογράμμισε, επιτακτική ανάγκη είναι η δημιουργία χώρων πρασίνου, η προαγωγή βιοκλιματικού και φιλο-περιβαλλοντικού σχεδιασμού και η υποστήριξη νέων τεχνολογιών και συστημάτων δόμησης με ελάχιστο περιβαλλοντικό ίχνος.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, χρησιμοποίησε τον όρο «αστικό βελονισμό», διευκρινίζοντας ότι αυτό που απαιτείται είναι η δημιουργία μικρών πάρκων ανάμεσα σε κτίρια, που θα συμβάλει στη θερμική εκτόνωση και στην κυκλοφορία του αέρα.
Οι τεχνικές για τη βελτίωση του αστικού μικροκλίματος, σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο του Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών και Εξοικονόμησης Ενέργειας (ΚΑΠΕ), Ματθαίο Σανταμούρη, είναι η αύξηση του αστικού πράσινου, η χρήση ψυχρών υλικών, η μείωση της ανθρωπογενούς θερμότητας, η χρήση ψυχρών πηγών για την απόρριψη της πλεονάζουσας θερμότητας, καθώς και η κατάλληλη διάταξη και χρήση των ελεύθερων χώρων με σκίαση και αερισμό.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, «για να υπάρξουν κτίρια μηδενικής ενεργειακής κατανάλωσης έως το 2020, πρέπει να προσθέσουμε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας».
Απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του σκοπού, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, είναι η οργάνωση της αγοράς από πλευράς κράτους, η εκπαίδευση μηχανικών και, γενικότερα, η δημιουργία μηχανισμών παρακολούθησης των διαδικασιών. Ως ένα επιτυχημένο παράδειγμα αστικού μετασχηματισμού, ο ίδιος ανέφερε το σχεδιασμό και την κατασκευή του βιοκλιματικού πάρκου Φλοίσβου, ενώ πρόσθεσε ότι υπάρχει ήδη ένα μεταπτυχιακό εκπαιδευτικό πρόγραμμα αειφόρου ενεργειακού σχεδιασμού εξ’ αποστάσεως.
Από την πλευρά του, ο διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου για την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων, Σεντρίκ Μπορέλ, δήλωσε ότι στόχος είναι η θέσπιση νέων μηχανισμών, προκειμένου να γίνει πιο πράσινο το δομημένο περιβάλλον.
Τόνισε μάλιστα ότι τα νέα κτίρια πρέπει να πληρούν τα νέα πρότυπα, υπογραμμίζοντας ότι, πέραν της ενεργειακής απόδοσης για την κατασκευή κτιρίων, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και οι εξής παράμετροι, που είναι η οικο-κατασκευή, η οικολογική διαχείριση του κτιρίου, η υιοθέτηση πρακτικών για βιώσιμη κατοικία, ενώ επεσήμανε ότι σημαντική πτυχή για την αειφόρο δόμηση είναι και η βιοποικιλότητα.
Τέλος, ανέφερε ότι το τελευταίο διάστημα οι νέοι βιομηχανικοί κλάδοι βελτιώνονται συνεχώς, μέσω της ανάλυσης του κύκλου ζωής από περιβαλλοντικής άποψης και προωθείται η οικο-αντίληψη.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, μίλησε και ο καθηγητής στη Γαλλική Πολυτεχνική Σχολή Mines-Paris Tech, Ζερόμ Αντνό, ο οποίος παρουσίασε, με τη σειρά του, λύσεις για την αντιμετώπιση και την πρόληψη των ενεργειακών προκλήσεων στα κτίρια. 
.energia.gr
21/11/12
----------------

• Ενέργεια και Κτίρια: Λύσεις για ένα βιώσιμο μέλλον

• «Ενέργεια και Κτήρια: Λύσεις για ένα Βιώσιμο Μέλλον»: Ημερίδα του Γαλλικού Ινστιτούτου στο Ευγενίδειο

Συμφωνίες με Gazprom με τη συμμετοχή της Κομισιόν;

Η Πολωνία είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που τάσσεται υπέρ της ανάμειξης της Κομισιόν στις διμερείς συμφωνίες της ΕΕ με την Gazprom, τονίζει ο Krišjānis Kariņš, ευρωβουλευτής από τη Λετονία και εισηγητής της πρότασης για την σημαντική απόφαση που θα ληφθεί σήμερα.
Η Ευρωβουλή είναι ενωμένη ενόψει της ψηφοφορίας για την πρόταση θέσπισης ενός μηχανισμού ανταλλαγής πληροφοριών που αναμειγνύει την Κομισιόν στις συμφωνίες μεταξύ των κρατών μελών και της Ρωσίας.
Ο Λετονός κεντροδεξιός ευρωβουλευτής ανέλαβε να ετοιμάσει την σχετική εισήγηση για νομοθετική ρύθμιση, η οποία προτάθηκε από την Κομισιόν στη σύνοδο στις 4 Φεβρουαρίου, που έκανε λόγο για καλύτερο συντονισμό και συνοχή στις εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ με τρίτες χώρες, όπως και η Ρωσία.

Αφού συγκέντρωσε όλες τις απόψεις των πολιτικών ομάδων του Κοινοβουλίου,   ο Kariņš συνειδητοποίησε ότι οι ευρωβουλευτές θα προτιμούσαν να προχωρήσουν ακόμη παραπέρα από τις προτάσεις της Κομισιόν, και να υποχρεώσουν τα κράτη μέλη να ζητήσουν την συμμετοχή της Κομισιόν στις διαπραγματεύσεις με την Gazprom.
Ωστόσο οι σχέσεις με το Συμβούλιο Υπουργών είναι «τελείως διαφορετικής» φύσης, τόνισε.
 «Στο Συμβούλιο υπάρχει ισχυρή αντίθεση στην παρούσα μορφή της νομοθεσίας. Επομένως, παρά το γεγονός ότι το Συμβούλιο ζήτησε να ληφθούν μέτρα, όταν είδε αυτά τα μέτρα, δεν του άρεσε», τόνισε.
Τι λέει η νέα πρόταση
Ο Kariņš  πρόσθεσε ότι η πλειοψηφία των κρατών μελών είναι αντίθετη στην πρόταση, επομένως η τελευταία τροποποιείται προκειμένου να εξασφαλίσει μεγαλύτερη στήριξη.
Πράγματι, το κείμενο που θα ψηφιστεί σήμερα, αφήνει περιθώρια στις χώρες να κρατήσουν την εμπιστευτικότητα τους για τις συμφωνίες τους με τρίτες χώρες, να ανταλλάσσουν τις πληροφορίες αυτές με την Κομισιόν αλλά όμως, να τηρείται η εμπιστευτικότητα σε σχέση με τα άλλα κράτη μέλη. Επίσης, όταν οι συμφωνίες γίνονται από εμπορικές οντότητες και όχι κυβερνήσεις, οι χώρες δεν είναι υποχρεωμένες να υποβάλλουν το περιεχόμενό τους στην Κομισιόν.
Το Συμβούλιο πιέζει επίσης η Κομισιόν να είναι παρούσα στις διαπραγματεύσεις με τρίτες χώρες μόνο ύστερα από πρόσκληση των εμπλεκόμενων κρατών μελών, τόνισε ο εισηγητής.
Ερωτηθείς από την EurActiv για τις θέσεις των κρατών μελών συγκεκριμένα, είπε: «Η μόνη μεγάλη χώρα που πραγματικά προωθούσε αυτή τη νομοθεσία ήταν η Πολωνία. Οι άλλες χώρες ήταν μικρότερες», υπογράμμισε.
Από τις 6 μεγάλες χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία και Πολωνία), τρεις είναι μεγάλοι εισαγωγείς ρωσικού φυσικού αερίου- Γερμανία, Γαλλία και Πολωνία. Ωστόσο Γερμανία και Ιταλία έχουν προνομιακές σχέσεις με την Gazprom και εξασφαλίζουν καλύτερες τιμές. Το παράδοξο είναι ότι χώρες που βρίσκονται πιο κοντά στην Ιταλία, όπως η Λιθουανία, πληρώνουν διπλάσια τιμή από τη Γερμανία.
EurActiv.gr   Πέμ, 13/09/2012 
-

• Βήμα Ευρωβουλής για μια κοινή ενεργειακή πολιτική

ΑΟΖ - Έρευνες Πετρελαίου και Εκλογές 2012

Του Δρ Κωνσταντίνου Α. Νικολάου, Γεωλόγου Πετρελαίων - Ενεργειακού Οικονομολόγου, Μέλος Δ.Σ. ΙΕΝΕ

Σε όλη την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, τόσο του Μαΐου όσο και του Ιουνίου, αλλά και στα προεκλογικά προγράμματα και τις τοποθετήσεις των περισσοτέρων κομμάτων, χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον η ανακήρυξη της ΑΟΖ και οι έρευνες για ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Μερικά κόμματα και πολιτικοί αρχηγοί ισχυρίσθηκαν ότι «…. η ανακήρυξη της ΑΟΖ θα πρέπει να γίνει άμεσα για να προχωρήσει η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων που υπάρχουν στην Ελληνική ΑΟΖ». Κάποιοι ισχυρίσθηκαν ότι θα προχωρήσουν άμεσα στην τιτλοποίηση των συμβολαίων, για να μπορέσει η χώρα να πάρει τα αναγκαία δάνεια και χρηματοδοτήσεις, τα οποία θα χρησιμοποιήσει αφενός για να «… ξεχρεώσει τους δανειστές και αφετέρου …

να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη της…(!)». Τόσο ωραία και τόσον απλά. Και όλα αυτά χωρίς να έχουμε στη διάθεση μας συμβόλαια και κοιτάσματα.

Τώρα που πέρασε ο κονιορτός των εκλογών, τώρα που τα προεκλογικά πάθη καταλαγιάζουν, πρέπει να δούμε νηφάλια κατά πόσον τα παραπάνω είναι εφικτά και θα μπορούσαν ή μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, έχοντας σαν γνώμονα την διεθνή πρακτική και εμπειρία για τις έρευνες πετρελαίου και το παράδειγμα της Κύπρου, το οποίο επικαλούνται όσοι υποστηρίζουν την άμεση ανακήρυξη της ΑΟΖ. Επειδή δεν ήθελα να εμπλακώ σε κομματικές αντιπαραθέσεις στην διάρκεια των εκλογών, αποφάσισα τώρα να δημοσιεύσω τις θέσεις μου (τις οποίες εξέφρασα και στο παρελθόν σε άρθρα, σε συνέδρια και ημερίδες), θεωρώντας ότι συμβάλλουν στην ορθολογικότερη διαχείριση αυτών των θεμάτων και την αποφυγή λανθασμένων εκτιμήσεων και κινήσεων.

Το παράδειγμα της διαχείρισης της οριοθέτησης της ΑΟΖ και των ερευνών υδρογονανθράκων, της Κύπρου, πρέπει πράγματι να χρησιμοποιείται. Πρέπει όμως να αντιμετωπίζεται όπως ακριβώς έγινε και όχι όπως νομίζουν διάφοροι πως έγινε. Και πρέπει να χρησιμοποιηθεί στην πράξη και όχι στα λόγια. Κατ’ αρχήν η Κύπρος δεν ανακήρυξε μονομερώς καμιά ΑΟΖ, όπως ζητούν οι θιασώτες της ανακήρυξης της ΑΟΖ. Πρώτα συζήτησε με την Αίγυπτο(2001), διαπραγματεύθηκε σκληρά, συμφώνησε και υπόγραψε την οριοθέτηση και μετά ακολούθησε η κύρωση (ανακήρυξη) στα κοινοβούλια της Κύπρου και της Αιγύπτου. Το θέμα είχε διαχειρισθεί η «δεξιά» κυβέρνηση Κληρίδη και κράτησε σχεδόν δύο χρόνια, σε καθεστώς μυστικότητας, για να αποφευχθούν οι παρεμβάσεις του «καλού» μας γείτονα της Τουρκίας, η οποία κατέχει με τον στρατό της την βόρεια Κύπρο και συνηθίζει να παρεμβαίνει ποικιλοτρόπως. 

Ακολούθησε η οριοθέτηση με τον Λίβανο με τον ίδιο τρόπο: διαπραγμάτευση με μυστικότητα, συμφωνία οριοθέτησης και μετά κύρωση/ ανακήρυξη στη βουλή της Κύπρου. Αυτή τη φορά οι διαδικασίες και η συμφωνία έγιναν από την κυβέρνηση του «κεντρώου» Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος προχώρησε και σε διαγωνισμό παραχωρήσεων και ανάθεση του τεμαχίου 12 για έρευνες υδρογονανθράκων. Ακολούθησε η οριοθέτηση με το Ισραήλ ( το οποίο δεν είχε υπογράψει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας). Αυτό έγινε από την «αριστερή» κυβέρνηση Χριστόφια, η οποία συνέχισε την ίδια πολιτική, υλοποίησε τα προηγούμενα προγράμματα και αποφάσεις, διοργάνωσε επιτυχώς δεύτερο διαγωνισμό παραχωρήσεων και προγραμματίζει με προσοχή την αξιοποίηση του ήδη ανακαλυφθέντος κοιτάσματος φυσικού αερίου στο «οικόπεδο» 12.  

Βλέπουμε λοιπόν συνέχεια και συνέπεια στην χαραχθείσα πολιτική και αποφασιστικότητα στην υλοποίηση της. Διακρίνουμε σοβαρότητα στην αξιολόγηση των διεθνών συσχετισμών, των οικονομικών συμφερόντων, των παρεμβάσεων της Τουρκίας και των δυνατοτήτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όπως όλοι αντιλαμβάνονται κάθε συσχετισμός και σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα περισσεύει. Καταστροφικό και ανατρεπτικό «τσουνάμι» κατακρημνίζει τα πεπραγμένα των προηγούμενων, όταν αλλάζουν κυβερνήσεις στην Ελλάδα.

Ας εξετάσουμε τώρα με προσοχή τις προτάσεις που ακούστηκαν στην προεκλογική περίοδο: Πρόταση άμεσης ανακήρυξης της ΑΟΖ. Νομίζω δεν υπάρχει Έλληνας ή Ελληνίδα που να μην επιθυμεί να έχει η Ελλάδα την δική της ΑΟΖ. Μάλιστα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τους ειδικούς, η ελληνική ΑΟΖ θα συνορεύει με την Κυπριακή (χάρτης 1).

ΧΑΡΤΗΣ- 1 Εν δυνάμει ΑΟΖ Ανατολικής Μεσογείου σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο

Εκτός όμως από την οριοθέτηση με την Κύπρο χρειάζεται οριοθέτηση και με την Λιβύη, την Αίγυπτο και την Τουρκία. Πάγια θέση της Τουρκίας είναι η μη αναγνώριση ΑΟΖ ή υφαλοκρηπίδας στα νησιά. Ήδη η Τουρκία ανακοίνωσε τον δικό της χάρτη με τις ΑΟΖ, όπως αυτή τις αντιλαμβάνεται, σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της (χάρτης -2).

ΧΑΡΤΗΣ-2 Εν δυνάμει ΑΟΖ Ανατολικής Μεσογείου σύμφωνα με την Τουρκία

Όπως βλέπουμε οι δύο χάρτες διαφέρουν ριζικά. Το διεθνές δίκαιο της θάλασσας προβλέπει ότι, όταν οι αποστάσεις μεταξύ των όμορων κρατών είναι μικρότερες των 2Χ200 μίλια (όπως στην περίπτωση μας) θα πρέπει να συμφωνηθεί οριοθέτηση με τις συνορεύουσες χώρες ( όπως έγινε στις περιπτώσεις Κύπρου με Αίγυπτο, Λίβανο και Ισραήλ). Ποιος λοιπόν εξασφαλίζει ότι η Τουρκία θα μείνει απαθής και αμέτοχη στην μονομερή ανακήρυξη της ΑΟΖ από την Ελλάδα, όπως εισηγούνται σε προγράμματα τους κάποια πολιτικά κόμματα και κάποιοι; Εκτός βέβαια αν η όποια Ελληνική κυβέρνηση κηρύξει τις ΑΟΖ και μπορεί να τις ΣΤΗΡΙΞΕΙ έ μπρακτα, εξουδετερώνοντας κάθε πιθανή αμφισβήτηση, χωρίς κινδύνους και διακυβεύματα. Αυτό μπορεί να γίνει με διπλωματικά και όχι μόνο μέσα και βέβαια ξεπερνά το παρόν άρθρο και εντάσσεται σαφώς σε θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της χώρας. Άρα είναι πολύ σοβαρό θέμα και δεν επιδέχεται επιπόλαιους χειρισμούς.  

Υπενθυμίζω πάντως ότι σκοπός των όσων επικαλούνται την άμεση κήρυξη της ΑΟΖ, είναι η προώθηση των ερευνών υδρογονανθράκων στις θαλάσσιες περιοχές. Εν προκειμένω υπάρχουν δύο γεγονότα τα οποία θα πρέπει να ληφθούν υπόψη. α) Η ελληνοτουρκική διαμάχη για το Αιγαίο και οι αλλεπάλληλες κρίσεις, με αιτία και πρόσχημα τις έρευνες υδρογονανθράκων, όχι μόνο δεν προώθησαν τις έρευνες αλλά πάγωσαν κυριολεκτικά κάθε ερευνητική προσπάθεια εδώ και 40 περίπου χρόνια. Μήπως λοιπόν τελικά οδηγηθούμε σε επανάληψη του παγώματος των ερευνών και στην Ανατολική Μεσόγειο (ΑΟΖ Ρόδου, Καρπάθου, Καστελόριζου κλπ); β) Η Τουρκία έχει ήδη αμφισβητήσει ΕΜΠΡΑΚΤΑ την εν δυνάμει ελληνική ΑΟΖ στην περιοχή Ρόδου, Καστελόριζου, Κύπρου με έκδοση αδειών και χαρτών, υπέρ της Τουρκικής κρατικής εταιρίας πετρελαίου (ΤΡΑΟ) και με διεξαγωγή σεισμικών ερευνών με σκοπό τον εντοπισμό στόχων για γεωτρήσεις. Αν φυσικά ακολουθήσει μετακίνηση γεωτρητικής εξέδρας, δεν θα είναι απλή και εύκολη υπόθεση για την Ελλάδα, γιατί το διεθνές δίκαιο προβλέπει και προστασία της. Δεν γνωρίζουμε μέχρι σήμερα τι έκαναν οι ελληνικές κυβερνήσεις για το θέμα αυτό. Είναι βέβαιο όμως ότι θα πρέπει να αναμένουμε την αντίδραση της Τουρκίας όταν μονομερώς ανακηρύξουμε την ελληνικά ΑΟΖ, όπως έγινε και στο Αιγαίο. Άρα το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό για να το αντιμετωπίζουμε δημαγωγικά.

 

Ας δούμε και το θέμα των ερευνών και των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Πρέπει να ξεκαθαρίσω από την αρχή την θέση μου. Οι ελληνικές θάλασσες και η εν δυνάμει Ελληνική ΑΟΖ, τόσο στο Ιόνιο και το Αιγαίο, όσο και νοτιοδυτικά, νότια, νοτιοανατολικά της Κρήτης παρουσιάζουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά και γνωρίσματα που τις κατατάσσουν στις πετρελαιοπιθανές περιοχές. Υπάρχουν όλες εκείνες οι ενδείξεις (όχι όμως αποδείξεις κοιτασμάτων) που υποστηρίζουν αυτή την άποψη. Κάποιες υποπεριοχές είναι καλύτερες, κάποιες μέτριες και κάποιες χρειάζονται περαιτέρω έρευνα για να επιβεβαιωθούν ή όχι. Κοιτάσματα θα πιστοποιηθούν (ή όχι) με περαιτέρω γεωλογικές, γεωφυσικές και ΓΕΩΤΡΗΤΙΚΕΣέρευνες. Πιστοποίηση και επιβεβαίωση κοιτασμάτων θα γίνει μόνο με γεωτρήσεις και τέτοιες δεν έγιναν στην περιοχή νότια τις Κρήτης. Σήμερα μπορούν να γίνονται υποθέσεις και πιθανολόγηση ύπαρξης ενεργειακών πόρων (υδρογονανθράκων). Μέχρι την ανακάλυψη υδρογονανθράκων θα μεσολαβήσει πολύς χρόνος και εκατοντάδες εκατομμύρια επενδύσεις που θα γίνουν από εταιρίες πετρελαίων οι οποίες θα διαθέσουν τα κεφάλαια και την τεχνογνωσία, πάντοτε κάτω από την εποπτεία και τον έλεγχο του Δημοσίου.

 

Όσον αφορά την ενδεχόμενη τιτλοποίηση των «κοιτασμάτων» ξεκάθαρα μπορούμε να πούμε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με την σημερινή κατάσταση, ούτε μπορεί να γίνει προτού ανακαλυφθούν και επιβεβαιωθούν κοιτάσματα και πριν προηγηθεί πρόγραμμα ανάπτυξης και εκμετάλλευσης. Μόνον τότε υπεισέρχονται στην όλη διαδικασία οι τράπεζες και προσδίδουν αξία στις ανακαλύψεις. Για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο στην Ελλάδα θα πρέπει να προηγηθούν έρευνες και γεωτρήσεις, να έχουν γίνει επιβεβαιωμένες ανακαλύψεις με πρόγραμμα εκμετάλλευσης. Αυτό θα χρειαστεί πολύ χρόνο και χρήμα. Αν ξεκινήσουμε τις προσπάθειες σήμερα, αν διαμορφωθεί το κατάλληλο επιχειρηματικό περιβάλλον για τους επενδυτές, αν διευθετηθούν οι ΑΟΖ, (σε επίμαχες περιοχές), τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα μπορούμε να τιτλοποιήσουμε κοιτάσματα στο μέλλον. Τελειώνω, όπως άρχισα, με το παράδειγμα της Κύπρου η οποία ξεκίνησε την προσπάθεια το 2001, ανακάλυψε πολύ μεγάλο κοίτασμα μετά από μια ΔΕΚΑΕΤΙΑ και ακόμα δεν τιτλοποίησε τα αποθέματα. Πρέπει να γίνουν οι γεωτρήσεις επιβεβαίωσης και αν όλα είναι θετικά να γίνουν τα προγράμματα ανάπτυξης και εκμετάλλευσης που θα εγκρίνουν οι δανειοδοτούσες τράπεζες. Υπενθυμίζω ότι η οικονομία της Κύπρου βρίσκεται μπροστά στην πόρτα του ευρωπαϊκού μηχανισμού διάσωσης. Αυτά για γνώση των όσων υποσχέθηκαν πετρελαϊκούς παραδείσους στον Ελληνικό λαό. Ας προχωρήσουμε τις προσπάθειες που ξεκίνησαν για τις έρευνες υδρογονανθράκων, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα για να δούμε το συντομότερο δυνατό την «τιτλοποίηση» ελληνικών κοιτασμάτων που θα ανακαλυφθούν στο μέλλον. Στο χέρι μας είναι να σμικρύνουμε τον χρόνο.

energia.gr