Ρωσία και Κίνα φέρουν «ειδική ευθύνη» για την επιδείνωση της απειλής της Β. Κορέας: Rex Tillerson

Η Κίνα και η Ρωσία φέρουν μια «μοναδική και ειδική ευθύνη» για την επιδείνωση της απειλής που συνιστά η Βόρεια Κορέα, υποστήριξε σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρεξ Τίλερσον, μετά τη νέα εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου από την Πιονγκγιάνγκ.

«Όρκο πίστης» στον Μπους είχε δώσει ο Μπλερ πριν σύρει τη Βρετανία στο Ιράκ

Η στρατιωτική δράση «δεν ήταν ύστατη λύση» και δεν υπήρχε «άμεση απειλή» από τον Σαντάμ Χουσεΐν το 2003. Η Βρετανία δεν εξάντλησε όλες τις ειρηνικές επιλογές πριν εμπλακεί στον πόλεμο στο Ιράκ, η επέμβαση βασίστηκε σε «εσφαλμένα» στοιχεία περί όπλων μαζικής καταστροφής που παρουσιάστηκαν με «αδικαιολόγητη βεβαιότητα» και ο στρατιωτικός σχεδιασμός ήταν «εντελώς ακατάλληλος»

Κομισιόν: Δεν ζητήσαμε εμείς το δημοψήφισμα, αναζητήστε ευθύνες αλλού

Δεν ήταν η Επιτροπή εκείνη η οποία ζήτησε το δημοψήφισμα και οι ευθύνες θα πρέπει να αναζητηθούν άλλου, τονίζει ο εκπρόσωπος της Κομισιόν Μαργαρίτης Σχοινάς ερωτηθείς εάν οι πολιτικές συνέπειες της ψήφου υπέρ του Brexit θα πρέπει να οδηγήσουν σε παραιτήσεις στην Επιτροπή.

Όταν έγινε το απίστευτο : Δεν θα αντέχαμε άλλο αυτήν την καταστροφή που θα οδηγούσε στο τέλος

Όταν έγινε το απίστευτο, κανείς δεν το αντιλήφθηκε, γιατί η απόφαση της ύπαρξής του πάρθηκε στην πιο δεινή κατάσταση, τότε που κανείς δεν πίστευε ότι μπορεί να υπάρξει μία αλλαγή φάσης, ενώ όλα τα στοιχεία ήταν μπροστά τους.

Οργή κατά της τουρκικής κυβέρνησης στις κηδείες των θυμάτων της επίθεσης στην Άγκυρα

"Κυβέρνηση παραιτήσου!" φώναζαν σήμερα μερικοί από τους πενθούντες στην κηδεία τεσσάρων νεαρών θυμάτων της επίθεσης καμικάζι που πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα.

«Αρχιπέλαγος»: Τα πλαστικά πνίγουν την Ελλάδα. (Το πλαστικό στο πιάτο μας)

Τον «κώδωνα» του κινδύνου κρούει το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», καθώς διαπιστώνει την υπερσυσσώρευση απορριμμάτων και κυρίως πλαστικών στις ελληνικές θάλασσες και τελικά στην τροφική αλυσίδα.

Όπως αναφέρει το «Αρχιπέλαγος» με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου και τη λήξη της τουριστικής περιόδου, χιλιάδες τόνοι πλαστικών και άλλων απορριμμάτων που συσσωρεύτηκαν στις άκρες των δρόμων σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια ξεκινούν το καταστροφικό τους ταξίδι χωρίς... επιστροφή για τις ελληνικές θάλασσες.
Ευθύνες σε πολίτες - Τοπική Αυτοδιοίκηση

Η οργάνωση επιρρίπτει ευθύνες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση καθώς όπως τονίζει όπως τονίζει για μήνες δεν υπήρξε η στοιχειώδης κινητοποίηση ώστε να καθαριστούν τα σκουπίδια, με αποτέλεσμα πολλές περιοχές της χώρας να έχουν μετατραπεί σε έναν ατελείωτο σκουπιδότοπο».

Ωστόσο ευθύνες επιρρίπτει και στην πλειονότητα των Ελλήνων οι οποίο όπως λέει φαίνεται να έχουν συνηθίσει την παρουσία των απορριμμάτων σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας.

Σύμφωνα με το «Αρχιπέλαγος»ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει πως το πλέον επικίνδυνο υλικό για το περιβάλλον είναι το πλαστικό.

Το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας προσθέτει, ότι τα προσωρινά μέτρα του καθαρισμού των παραλιών λίγο πριν από το καλοκαίρι δεν επαρκούν, καθώς η αυξημένη τουριστική κίνηση οδηγεί σε νέα συσσώρευση σκουπιδιών.

Ο σκουπιδότοπος αυτός, συνεχίζει, μεταφέρεται με τις πρώτες βροχές στο θαλάσσιο οικοσύστημα, καθώς τα ορμητικά νερά παρασύρουν τα απορρίμματα στη θάλασσα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα παραμένουν τα πλαστικά, τα οποία διασπώνται και οι ίνες τους καταλήγουν στο πιάτο μας.

Κίνδυνος οι πλαστικές σακούλες

Για παράδειγμα, αναφέρει κάποιους κοινούς τύπους πλαστικού (όπως η σακούλα ή το μπουκάλι νερού) οι οποίο όταν απορριφθούν στο περιβάλλον, με την επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας, του αλατιού και του κυματισμού, σε διάστημα λίγων μόνο μηνών, διασπώνται σε μικρά κομμάτια και έπειτα καταλήγουν σε μικροσκοπικές ίνες.

Ταυτόχρονα, αναφέρει ένα από τα πιο επικίνδυνα προϊόντα πλαστικού που χρησιμοποιείται ευρέως τα τελευταία χρόνια είναι οι λεγόμενες «βιοδιασπώμενες» σακούλες», όπως αυθαίρετα χαρακτηρίζονται.

«Η ευρεία χρήση τους αποτελεί σκάνδαλο, καθώς το υλικό τους όχι μόνο δεν βιοδιασπάται και δεν ανακυκλώνεται, αλλά μέσω της προσθήκης χημικού καταλύτη στο υλικό, διασπάται πολύ πιο γρήγορα σε μικρά κομμάτια και έπειτα σε μικροσκοπικά σωματίδια, τα οποία τελικά εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα σε μικρότερο χρονικό διάστημα» τονίζει η οργάνωση.

Υπογραμμίζεται δε πως οι συνέπειες αυτής της σύγχρονης μορφής ρύπανσης είναι ιδιαίτερα καταστροφικές τόσο για τα φυσικά οικοσυστήματα της χώρας μας και τα προστατευόμενα είδη που ζουν σε αυτά όσο και για τον άνθρωπο.

Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας, Αρχιπέλαγος, από το 2009, πραγματοποιούν μακροχρόνια και ενδελεχή έρευνα σε όλη την ελληνική επικράτεια για τη διασπορά μικροπλαστικών, μελετώντας την περιεκτικότητά τους σε παράκτια ιζήματα, ψάρια, ασπόνδυλα, επιφανειακά νερά κ.α.

Παράλληλα, ερευνώνται οι πραγματικοί χρόνοι διάσπασης διαφόρων τύπων πλαστικού σε πραγματικές συνθήκες οικοσυστημάτων, δηλ. σε παράκτια νερά, ποταμούς καθώς και σε πλήρη έκθεση στον ήλιο, σε ακτές.

Το πλαστικό στο πιάτο μας

Δυστυχώς, όπως αναφέρει το «Αρχιπέλαγος» σε πολλές ακατοίκητες περιοχές του Αιγαίου καταγράφτηκαν συγκεντρώσεις μικροπλαστικών αντίστοιχες με αυτές ακτών της Αττικής, ενώ ένα ακόμη ανησυχητικό στοιχείο είναι πως όλοι οι οργανισμοί, μεταξύ των οποίων και τα ψάρια, που ελέγχονται, περιέχουν στο στομάχι τους μικροσκοπικές ίνες πλαστικού, άλλοι σε μικρότερη και άλλοι σε μεγαλύτερη ποσότητα.

«Αυτό, ωστόσο, δεν πρέπει να μας αποτρέπει από την κατανάλωση ψαριών, δεδομένου ότι παραμένει μία από τις πλέον πολύτιμες και θρεπτικές τροφές για τον άνθρωπο, (ενώ συνήθως το στομάχι όπου περιέχονται οι ίνες πλαστικού δεν καταναλώνεται)» σημειώνει το «Αρχιπέλαγος» και καταλήγει πως ο περιορισμός χρήσης του πλαστικού και η ενίσχυση του μέτρου της ανακύκλωσης είναι οι μόνες λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.naftemporiki.gr
1/10/14
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:

• Plastic waste causes $13 billion in annual damage to marine ecosystems, says UN agency

• No more plastic bags polluting our environment. - Should gradually be replaced by biodegradable and compostable bags

• Ενα νέο... οικοσύστημα επιπλέει στους ωκεανούς

• Ζωή μέσα σε πλαστικά.

Ατομική βούληση στις αποικίες άγριων μελισσών

THE ECONOMIST
Τα κοινωνικά έντομα συχνά υποτιμώνται ως σκλάβοι του συλλογικού πνεύματος της κυψέλης. Ομως το κάθε μέλος της αποικίας έχει εγκέφαλο και είναι τεχνικά ικανό να πάρει τις δικές του αποφάσεις. Πράγματι, διάφορες έρευνες έχουν δείξει ότι έντομα όπως για παράδειγμα μυρμήγκια ή μέλισσες, μερικές φορές αγνοούν την κοινή πληροφορία υπέρ της ατομικής τους γνώσης. Αυτό που τα ωθεί να δράσουν ανεξάρτητα αποτελεί μυστήριο. Νέες επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι όταν υπάρχει πρόσβαση σε μία νόστιμη πηγή τροφής, η νοοτροπία της κυψέλης αγνοείται απροκάλυπτα.

Η ανακάλυψη έγινε από την Ελουίζ Λιντμπίτερ, που εργαζόταν τότε στη Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου, και την Κλερ Φλόρεντ από το Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου, οι οποίες μελέτησαν τον τρόπο με τον οποίο οι άγριες μέλισσες συλλέγουν το νέκταρ. Τα έντομα έχουν ποικίλους τρόπους να μoιράζονται πληροφορίες. Τα μυρμήγκια αποκτούν κοινωνικές πληροφορίες σχετικά με τις διαθέσιμες πηγές τροφής ακολουθώντας χαρακτηριστικά των χημικών ουσιών που αφήνουν τα πόδια άλλων μυρμηγκιών, ενώ οι μέλισσες μαθαίνουν για τις πηγές τροφής μελετώντας τους χορούς των άλλων μελών της κυψέλης.
Ομοίως, και οι άγριες μέλισσες, έχουν τη δική τους τεχνική. Πληροφορούνται για τα νέα αποθέματα νέκταρ παρακολουθώντας τα αρώματα των λουλουδιών στη φωλιά της αποικίας και μετά αναζητούν τις ίδιες μυρωδιές έξω από αυτή. Αυτή η παρατήρηση οδήγησε τη δρα Λιντμπίτερ και την κ. Φλόρεντ στην υπόθεση ότι αν παρέμβουν στις μυρωδιές που απαντώνται μέσα στις αποικίες, θα μπορούσαν να ανακαλύψουν τι ωθεί τις άγριες μέλισσες στην αγνόηση των κοινωνικών πληροφοριών υπέρ της προσωπικής τους γνώσης.
Για να διαπιστώσουν κάτι τέτοιο, οι ερευνήτριες έδωσαν σε 42 σημασμένες άγριες μέλισσες δύο μέρες να εξερευνήσουν έναν πειραματικό κήπο. Μέσα σε αυτόν τον κήπο, υπήρχαν επτά τεχνητά λουλούδια στη μορφή κίτρινων δίσκων αφρού, εμποτισμένα με το αιθέριο έλαιο γερανιού, ενώ επίσης περιείχαν 50 μικρολίτρα διαλύματος ζάχαρης που θύμιζε νέκταρ. Αφού ολοκλήρωσαν την κατατόπισή τους στον χώρο, επιλέχθηκαν τυχαία κάποιες μέλισσες τη στιγμή που έβγαιναν στον κήπο για αναζήτηση τροφής. Οι μισές από αυτές, επιστρέφοντας στην αποικία για να εναποθέσουν το νέκταρ που συνέλεξαν, βρήκαν τη φωλιά τους όπως ακριβώς την είχαν αφήσει: γεμάτη με άρωμα από γεράνια. Οι άλλες μισές όμως επέστρεψαν σε μία αποικία η οποία είχε τεχνητά εμποτιστεί με αιθέριο έλαιο λεβάντας, ακριβώς όπως θα την έβρισκαν αν τα υπόλοιπα μέλη της κυψέλης συνέλεγαν νέκταρ από λουλούδια λεβάντας.
Ο αρωματισμένος κήποςΟταν στη συνέχεια οι άγριες μέλισσες ξαναβγήκαν για αναζήτηση τροφής στον κήπο, συνάντησαν, εκτός από τα επτά τεχνητά αρωματισμένα λουλούδια με λάδι γερανιού, επτά νέα τεχνητά λουλούδια με άρωμα λεβάντας. Αυτή τη φορά, μόνο τα λουλούδια λεβάντας περιείχαν διάλυμα ζάχαρης. Η διαδικασία αυτή αποτελεί αναπαράσταση μιας συνηθισμένης κατάστασης κατά την οποία μερικά είδη φυτών ανθίζουν τη στιγμή που τα λουλούδια άλλων φυτών μαραίνονται.
Οπως και πριν, όλες οι 42 άγριες μέλισσες κατευθύνθηκαν προς τα λουλούδια με άρωμα γερανιού, ανεξαρτήτως του αρώματος που είχαν συναντήσει στην αποικία τους. Συγκεκριμένα, όλες οι μέλισσες, εκτός από δύο, επισκέφθηκαν τα λουλούδια με άρωμα γερανιού έξι με οκτώ φορές πριν τελικά αποφασίσουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στα λουλούδια με άρωμα λεβάντας.
Οπως αναφέρουν οι ερευνητές στο τεύχος του Ιουλίου του επιστημονικού περιοδικού Behavioural Ecology and Sociobiology, η κοινωνική πληροφορία που αποκτάται στην αποικία φαίνεται να παίζει μόνο μικρό ρόλο στον προσδιορισμό του πόσο γρήγορα οι άγριες μέλισσες άλλαζαν την πηγή τροφής τους, από το γεράνι στη λεβάντα.
Οι άγριες μέλισσες, οι οποίες προέρχονταν από την αποικία που ήταν αρωματισμένη με λεβάντα, μετά την πρώτη επίσκεψή τους σε φυτό λεβάντας, το 80% των λουλουδιών που διαδοχικά επισκέφθηκαν ήταν αρωματισμένα με λεβάντα. Την ίδια στιγμή οι μέλισσες που προέρχονταν από την αποικία με άρωμα γερανιού, μετά την πρώτη επίσκεψή τους σε φυτό λεβάντας, το 60% των λουλουδιών που επισκέπτονταν ήταν λεβάντα.
Γνώση και κίνδυνοιΟ ακριβής όμως λόγος που οι άγριες μέλισσες αγνόησαν περίτρανα την κοινωνική πληροφορία σχετικά με τη λεβάντα και τόσο ακλόνητα επέμειναν στην προσωπική τους γνώση σχετικά με το ότι τα γεράνια προσφέρουν περισσότερη τροφή, ακόμα και όταν κάτι τέτοιο δεν ίσχυε πια, προβλημάτισε τις ερευνήτριες. Η δρ Λιντμπίτερ και η κ. Φλόρεντ αναρωτήθηκαν μήπως τα έντομα έχουν έμφυτη προτίμηση στα γεράνια έναντι της λεβάντας, όμως συμπληρωματικά πειράματα απέδειξαν ότι κάτι τέτοιο δεν αληθεύει.
Η δρ Λιντμπίτερ υποθέτει ότι η εκμάθηση ενός νέου δρόμου αναζήτησης τροφής ίσως να εκθέτει τις άγριες μέλισσες σε κινδύνους που θα μπορούσαν να αποφύγουν αν απλά επέστρεφαν στα λουλούδια που είχαν ήδη προσωπικά επισκεφθεί, και σε αυτό πιθανώς να οφείλεται η αντίστασή τους να ακολουθήσουν νέες πληροφορίες αναζήτησης τροφής. Oι φωλιές των άγριων μελισσών, όπως φαίνεται, χαρακτηρίζονται από περισσότερη ατομικότητα απ’ ό,τι είχε συνειδητοποιήσει κανείς μέχρι σήμερα.

[kathimerini.com.cy]
16/8/14

Ποιός πληρώνει τις περιβαλλοντικές καταστροφές;

Ποιος αναλαμβάνει να καλύψει το κόστος περιβαλλοντικών καταστροφών όταν, για παράδειγμα, σημειωθεί έκρηξη σε ένα εργοστάσιο χημικών ή όταν ναυαγήσει ένα πετρελαιοφόρο;

Όταν το 2002 ναυάγησε το πετρελαιοφόρο Prestige στα ανοικτά των ισπανικών ακτών, περίπου 64.000 τόνοι αργού πετρελαίου διέρρευσαν στη θάλασσα, μολύνοντας περίπου 3.000 χλμ. ακτών σε Ισπανία, Γαλλία και Πορτογαλία. Η συνολική ζημία εκτιμήθηκε στα εννέα δις ευρώ. Σήμερα, 10 χρόνια μετά, δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη ποιος θα πληρώσει. Το κόστος κλήθηκε να αναλάβει καταρχήν ο φορολογούμενος.


Ο καταλογισμός ευθυνών, σε παρόμοιες υποθέσεις, είναι πάντα μια εξαιρετικά πολύπλοκη υπόθεση. Το Prestige ήταν νηολογημένο στις Μπαχάμες, ανήκε σε εταιρία της Λιβερίας ενώ είχε ναυλωθεί από ελληνική εταιρία. Ποιος από όλους θα έπρεπε λοιπόν να πληρώσει;
«Επί της αρχής ο υπαίτιος», απαντά η Χάικε Ντάμς, ειδικός της Munich Re, της μεγαλύτερης αντασφαλιστικής εταιρίας στον κόσμο. «Το ποιος είναι αυτός και ποιο το μερίδιό του στο κόστος, το αποφασίζει το δικαστήριο, εάν οι αντιμαχόμενες πλευρές δεν έχουν καταλήξει ήδη σε εξωδικαστικό συμβιβασμό». Στη συνέχεια, όπως εξηγεί η ειδικός, μπορούν να απευθυνθούν στις ασφαλιστικές τους.
«Όταν εξακριβωθεί ο υπαίτιος πρέπει να αποσαφηνιστεί εάν είναι ασφαλισμένος και εάν καλύπτονται οι ζημίες». Αυτό ισχύει, σύμφωνα με την ίδια, ακόμη κι προκλήθηκαν από φυσικές καταστροφές, όπως σεισμούς και πλημμύρες, καθώς επί της αρχής μια επιχείρηση οφείλει να ασφαλίζεται επαρκώς έναντι πιθανών κινδύνων. «Σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών υπάρχουν ελάχιστες περιπτώσεις ζημιών, όπου δεν μπορούν να αποδειχθούν ευθύνες της διαχειρίστριας εταιρίας. Και όταν μπορεί να επιρριφθεί στον υπαίτιο αμέλεια ή ελλιπή μέτρα προστασίας, τότε σε κάθε περίπτωση αναλαμβάνει η ασφάλειά τους».
Αυτά στη θεωρία. Γιατί στην πράξη τα πράγματα είναι, συνήθως, πολύ διαφορετικά.
Αναρίθμητα παραδείγματα

 

 

Ποιός θα πληρώσει τη Φουκουσίμα;

Στην υπόθεση του έκρηξης στην πλατφόρμα εξόρυξης πετρελαίου Deepwater Horizon στον Κόλπο του Μεξικού, για παράδειγμα, ένα από τα επίμαχα σημεία ήταν το ύψος συμμετοχής της διαχειρίστριας εταιρίας Transocean από την οποία είχε ενοικιάσει την πλατφόρμα η BP.
Το παράδειγμα της Φουκουσίμα υπενθυμίζει ο Ντάνιελ Μίτλερ: «Ήταν η μεγαλύτερη πυρηνική καταστροφή στην Ιαπωνία. Οι General Motors, Hitachi και Toshiba συγκαταλέγονται στις εταιρίες που κατασκεύασαν τον αντιδραστήρα. Μέχρι στιγμής όμως δεν έχουν πληρώσει ούτε σεντ».
Στην περίπτωση της Φουκουσίμα βέβαια το κόστος αναμένεται να αναλάβουν οι φορολογούμενοι καθώς η διαχειρίστρια εταιρία Tepco κρατικοποιήθηκε.
Στις περισσότερες περιπτώσεις πάντως, όπως σημειώνει η Χάικε Νταμς από την Munich Re, ακόμη κι αν μια εταιρία είναι ασφαλισμένη, το ποσά δεν επαρκούν για να καλύψουν τα υπέρογκα κόστη μιας μεγάλης καταστροφής, πόσο μάλλον μιας περιβαλλοντικής καταστροφής.
Ο κ. Μίτλερ από την Greenpeace από την πλευρά του χαρακτηρίζει επιτακτική την ανάγκη θέσπισης διεθνών κανόνων για τις ευθύνες επιχειρήσεων σε περιπτώσεις περιβαλλοντικών καταστροφών. Ο ίδιος θα χαιρέτιζε ακόμη και τη σύσταση ενός Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για τέτοιες υποθέσεις, προκειμένου να βάζουν και οι μεγάλες πολυεθνικές το χέρι στη τσέπη.

Helle Jeppesen / Κώστας Συμεωνίδης Υπεύθ. σύνταξης: Σταμάτης Ασημένιος
.dw.de 
24/2/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:

• Natural disasters: 'for whom the bell tolls'

• Εφιαλτικό σενάριο για το λιώσιμο των πάγων της Σιβηρίας/Ticking Arctic Carbon Bomb May Be Bigger Than Thought

• Hurricane Sandy = Global Warming

• Παγκόσμια Τράπεζα: Η κλιματική αλλαγή θα πλήξει ακόμη περισσότερο τους φτωχότερους

Ο ελληνικός εγωκεντρισμός

Tου Αθανασιου Ελλις
Για την κατάντια της χώρας μας αποδίδουμε, ορθώς, τεράστιες ευθύνες στην πολιτική, επιχειρηματική -εγώ θα πρόσθετα και στη λεγόμενη πνευματική- ελίτ. Δεν είναι μόνον οι μίζες από προμήθειες του Δημοσίου, κυρίως στους εξοπλισμούς και την υγεία, και ο προκλητικός πλουτισμός κάποιων. Είναι, επίσης, η κρατική χρηματοδότηση ημετέρων, οι επιδοτήσεις ανύπαρκτων δράσεων και, φυσικά, οι διορισμοί συγγενών, φίλων και ψηφοφόρων, όπου αναπτύσσεται μια σχέση αμφίδρομη, καθώς συμμετέχουν ενεργά και οι πολίτες: από τους κρατικοδίαιτους μεγαλοεπιχειρηματίες, μέχρι τους απλούς υπαλλήλους ή αυτούς που δεν δικαιούνται αλλά λαμβάνουν συντάξεις.
Η αρχή που διαπερνάει όλες τις παραπάνω συμπεριφορές είναι κοινή: Θέλουμε όλο και περισσότερα, ακόμη και όταν δεν τα δικαιούμαστε. Πάντα για τον εαυτό μας και όχι για το κοινό καλό.
Στις παθογένειες που πλήττουν τη χώρα κυρίαρχο ρόλο έχει, δυστυχώς, ο εγωκεντρισμός που μας διακρίνει και η απουσία αλληλοστήριξης και αλληλεγγύης. Ακόμη και στην Αμερική, τη χώρα όπου η λειτουργία της κοινωνίας έχει οικοδομηθεί γύρω από το άτομο και τον σκληρό ανταγωνισμό, οι πολίτες επιδεικνύουν πολύ μεγαλύτερη ομαδικότητα. Οταν, δε, βρίσκονται μπροστά σε κίνδυνο συσπειρώνονται και αναδεικνύεται έντονα το στοιχείο της κοινωνικής αλληλεγγύης, όπως έδειξε με τον πιο επώδυνο τρόπο η 11η Σεπτεμβρίου, ιδιαίτερα στη Νέα Υόρκη. Δυστυχώς, παρά τη βαθιά κρίση που βιώνει η Ελλάδα παρατηρείται μια ενοχλητική έλλειψη στήριξης του διπλανού. Δεν μοιραζόμαστε, είμαστε ατομιστές. Αλλωστε, σε ποια άλλη χώρα ακούγεται καθημερινά το ρητορικό ερώτημα: «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»
Οι επισημάνσεις αυτές ήρθαν στη σκέψη μετά την ανάγνωση της ενδιαφέρουσας και ταυτόχρονα ενοχλητικής ιστορίας που ακολουθεί, της οποίας την αυθεντικότητα δεν είμαι σε θέση να πιστοποιήσω, αλλά δεν νομζω ότι χρειάζεται. Αποδίδει, δυστυχώς, τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα.
Ενας ανθρωπολόγος πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι στα παιδιά μιας αφρικανικής φυλής: Τοποθέτησε ένα καλάθι γεμάτο ζουμερά φρούτα δίπλα σε ένα δέντρο και είπε στα παιδιά ότι όποιο από αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι θα πάρει όλα τα φρούτα. Οταν τους έκανε το νεύμα για να τρέξουν, πιάστηκαν χέρι χέρι και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα μαζί. Υστερα κάθησαν σ’ έναν κύκλο για να φάνε τα φρούτα. Οταν ρώτησε γιατί το έκαναν αυτό, αφού ένα από αυτά θα μπορούσε να είχε καρπωθεί όλα τα φρούτα, τα παιδιά απάντησαν ότι «δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι αν έστω ένας από εμάς είναι στενοχωρημένος!». Το μήνυμά τους ήταν: «Υπάρχω γιατί υπάρχουμε».
Εγινε το αντίστοιχο παιχνίδι και σε ένα γυμνάσιο χώρας-μέλους της Ευρωζώνης, με τη διαφορά ότι το καλάθι δίπλα στο δένδρο περιείχε ένα iPod, ένα iPad και ένα iPhone, πάλι με την εξήγηση ότι ο πρώτος τα παίρνει όλα. Οταν δόθηκε το σήμα για να τρέξουν, έπεσαν αγκωνιές, τρικλοποδιές, μπουνιές και τελικά το πιο μεγαλόσωμο παιδάκι έφτασε πρώτο και πήρε και τα τρία. Υστερα, μερικά παιδάκια κάθησαν γύρω από τον μεγαλόσωμο συμμαθητή τους και τον παρακολουθούσαν να χειρίζεται τα ηλεκτρονικά καλούδια με θαυμασμό, κάποια άλλα είχαν περικυκλώσει τον ανθρωπολόγο και διαμαρτύρονταν για τους άδικους κανόνες του παιχνιδιού, ενώ κάποια άλλα δέχθηκαν μοιρολατρικά την τύχη τους. Οταν ο ανθρωπολόγος συνήλθε και επέβαλε τη δέουσα τάξη, πλησίασε το παιδάκι που νίκησε και το ρώτησε γιατί κράτησε και τα τρία gadgets αντί να σκεφτεί να κρατήσει το ένα και να μοιράσει τα υπόλοιπα σε δυο φίλους του. Εκείνο του απάντησε κάτι ακαταλαβίστικο, αλλά από τις κινήσεις του προέκυπτε ότι αυτό που εννοούσε ήταν: «υπάρχω για να ζω σε βάρος των υπολοίπων, συγγενών, συμμαθητών, ντόπιων ή ξένων, και το βρίσκω απολύτως φυσικό».
Το σχολείο του πειράματος βρίσκεται στην Ελλάδα, μια χώρα που ουσιαστικά έχει χρεοκοπήσει οικονομικά την τελευταία διετία. Ηθικά, δε, πολλά χρόνια πριν.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_04/10/2012_464453
4/10/12

Επίσκεψη του Υπουργού Αναπληρωτή ΠΕΚΑ, Σταύρου Καλαφάτη, στα έργα αποκατάστασης του περιαστικού δάσους Σέιχ-Σου της Θεσσαλονίκης

Επίσκεψη στα έργα αποκατάστασης του περιαστικού δάσους Σέιχ-Σου της Θεσσαλονίκης, τα οποία χρηματοδοτούνται από το ΥΠΕΚΑ, πραγματοποίησε σήμερα, Παρασκευή 27 Ιουλίου, ο Υπουργός Αναπληρωτής Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Σταύρος Καλαφάτης.

 

Συνοδεύονταν από τον Ειδικό Γραμματέα Δασών του Υπουργείου, Γεώργιο Αμοργιανιώτη, και από το Γενικό Διευθυντή Δασών, Κωνσταντίνο Δημόπουλο, και μετείχε σε σύσκεψη με δασικούς φορείς της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.

 

Μετά την ολοκλήρωση της σύσκεψης ο Υπουργός Αναπληρωτής ΠΕΚΑ, Σταύρος Καλαφάτης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

 

H προστασία του δασικού πλούτου είναι συλλογική ευθύνη, είναι μια προτεραιότητα. Εδώ εκτελούνται έργα που παρακολουθούνται από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Tα έργα πρόληψης πυρκαγιών, αλλά και αποκατάστασης είναι στην πρώτη γραμμή προτεραιότητας του ΥΠΕΚΑ.

 

Ήρθαμε να ενημερωθούμε σχετικά με το τι έχει γίνει και το τι προβλέπεται να γίνει με τα χρήματα που έχουμε διασφαλίσει. Tα χρήματα για το Νομό Θεσσαλονίκης είναι περίπου 5,5. εκατομμυρια ευρώ και μόνο για το Σειχ Σου είναι 1,5 εκ ευρώ.

 

Σε κάθε περίπτωση, είμαστε αποφασισμένοι να παρακολουθούμε από κοντά οτιδήποτε αφορά στο περιβάλλον και να κάνουμε τα πάντα, ώστε να μην υπάρχουν καθυστερήσεις για έργα που βοηθούν δραστικά στην προστασία του περιβάλλοντος, όπως αυτά για τη διαχείριση απορριμμάτων”.

 

 

Τις αμέσως επόμενες ημέρες, ο Υπουργός Αναπληρωτής ΠΕΚΑ, Σταύρος Καλαφάτης, θα μεταβεί στις πληγείσες περιοχές του Νομού Αχαίας, προκειμένου να εξεταστεί, σε συνεργασία με τις αρμόδιες τοπικές αρχές, η αναγκαιότητα κατασκευής αντιπλημμυρικών και αντιδιαβρωτικών έργων και η χρηματοδότησή τους από προγράμματα που υλοποιούνται από το ΥΠΕΚΑ.

 

Μπορείτε να βρείτε φωτογραφικό υλικό στη σελίδα: http://www.flickr.com/photos/ypeka/sets/72157630774356648/

 

ΥΠΕΚΑ