Λύση στα νησιά η αφαλάτωση

Του Γιωργου Λιαλιου 
Η εμπειρία της Σύρου δείχνει τον δρόμο για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας
Το μέλλον των άνυδρων νησιών είναι στην αφαλάτωση. Αυτό υποστηρίζει ο γενικός διευθυντής της Δημοτικής Επιχείρησης Υδρευσης - Αποχέτευσης Σύρου, Γιώργος Βακόνδιος, με την εμπειρία ενός νησιού που ξεκίνησε πρώτο να αφαλατώνει νερό το 1969 και σήμερα εξαρτάται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 95% από τη λειτουργία της. Το σημείο που πρέπει να προσεχθεί, σημειώνει, είναι το υψηλό κόστος λειτουργίας και συντήρησης, το οποίο δύσκολα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο μέσω των λογαριασμών ύδρευσης.
Η Σύρος, λοιπόν, είναι ένα από τα πιο άνυδρα νησιά των Κυκλάδων, με τις ετήσιες βροχοπτώσεις της να κυμαίνονται μεταξύ 350 και 600 χιλιοστών βροχής ετησίως. Τις τελευταίες δεκαετίες, μάλιστα, οι λιγοστές γεωτρήσεις του νερού «βγάζουν» υφάλμυρο νερό. Ετσι το εργοστάσιο αφαλάτωσης του νησιού λειτουργεί με θαλάσσιο νερό, προκειμένου να καλύψει το περίπου 1 εκατ. κυβικών μέτρων νερού της ετήσιας ζήτησης, με δυναμικότητα περίπου 4.500 κ.μ./ημέρα. «Η αφαλάτωση στο νησί ξεκίνησε, με τη μορφή που τη γνωρίζουμε σήμερα, το 1988. Ωστόσο, η πρώτη αφαλάτωση δημιουργήθηκε στη Σύρο το 1969, επομένως έχουμε ίσως την πιο μακρά εμπειρία στην Ελλάδα στο θέμα», λέει ο κ. Βακόνδιος.
Για ένα άνυδρο νησί (και μάλιστα με σημαντικό μόνιμο πληθυσμό σε σχέση με άλλα άνυδρα νησιά ιδίως των Κυκλάδων, άρα μεγάλη κατανάλωση όλο το έτος), δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. «Η αφαλάτωση είναι μονόδρομος. Παρέχει αυτονομία, δεν εξαρτιόμαστε από τα καιρικά φαινόμενα. Η κατασκευή φραγμάτων δεν είναι εφικτή σε όλα τα νησιά λόγω μορφολογίας· για τη Σύρο, για παράδειγμα, υπήρχε μια πρόταση για την κατασκευή φράγματος στον Αετό (σ.σ. στα βόρεια του νησιού) που θα χωρούσε μέχρι 300.000 κ.μ. ετησίως, οπότε δεν θα έλυνε το πρόβλημα. Σε κάθε περίπτωση όμως αν το νησί έχει δύο συνεχόμενες άνυδρες χρονιές, τότε έχει πρόβλημα. Επιπλέον, στις περιπτώσεις των φραγμάτων πρέπει εκτός από το κόστος κατασκευής να συνυπολογιστεί το κόστος μεταφοράς και επεξεργασίας του νερού. Η άλλη λύση είναι η μεταφορά νερού, η οποία είναι υπερβολικά ακριβή, περίπου 10-12 ευρώ/τόνο, και εξαρτάσαι απόλυτα από τον καιρό ή την εταιρεία που θα το αναλάβει».



Κόστος 2,6 εκατ. ευρώ

Τι θα πρέπει λοιπόν να προσέξουν όσοι νησιωτικοί δήμοι αποφασίσουν να χρησιμοποιήσουν μονάδες αφαλάτωσης για την κάλυψη των αναγκών τους; «Το νερό της αφαλάτωσης είναι ένα βιομηχανικό προϊόν», λέει ο κ. Βακόνδιος. «Επομένως υπεισέρχονται διαφορετικοί παράγοντες που έχουν να κάνουν με το κόστος, όπως η ενέργεια, το απασχολούμενο προσωπικό, τα απαραίτητα χημικά και τα ανταλλακτικά. Συνολικά υπολογίζουμε ότι στη Σύρο το κόστος κυμαίνεται περίπου στα 2,6 εκατ. ευρώ ετησίως. Από αυτά, το 1,6 εκατ. ευρώ καταβάλλεται από τους καταναλωτές και το υπόλοιπο από επιδότηση, σταθερά από το 1993. Αν ήταν το κόστος να καλυφθεί μόνο από τους λογαριασμούς ύδρευσης, τότε θα έπρεπε να προχωρήσουμε σε μια αύξηση της τάξης του 40%, κάτι που δεν είναι καλή ιδέα υπό τις παρούσες συνθήκες». Σήμερα, λειτουργούν σε όλη τη χώρα περί τις 42 μονάδες αφαλάτωσης δημόσιας χρήσης που ημερησίως επεξεργάζονται 25.000 κυβικά μέτρα νερό. Η Σύρος, η Σαντορίνη, η Μήλος, η Πάρος, η Ιος, η Μύκονος, η Τήνος, η Σίφνος, η Σχοινούσα, η Χίος, η Νίσυρος, η Σύμη, η Εύβοια, η Ιθάκη είναι μερικά από τα νησιά που διαθέτουν ήδη αφαλάτωση και τα περισσότερα καλύπτουν τις ανάγκες τους από το παραγόμενο νερό. Τα κύρια μειονεκτήματα της χρήσης αφαλάτωσης είναι η διάθεση της απορριπτόμενης άλμης στη θάλασσα και η έκλυση CO2 κατά τη λειτουργία της.

.kathimerini.gr

3/11/12

------

ΣΧΕΤΙΚΑ:

• ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗ ΝΕΡΟΥ: Νέα τεχνολογία αφαλάτωσης υπόσχεται ανάκτηση υδάτων κατά 99%
• Αφαλάτωση μέσω ηλεκτρικού ρεύματος